Ook in Nepal ben ik Speedy

Vandaag was eerst ontspannen en vervolgens weer inspannen. Het Natural Hospital stond 's ochtends op het programma. Het gebouw en behandelingen waren heel anders dan verwacht. Het waren 2 gebouwen van 1 verdieping en de binnenkant was alles behalve wit. De methode die ze hier gebruiken om mensen te genezen is medicijnloos en bloedloos. Ze werken hier met 3 punten om iemand te genezen:

1. Voeding 
2. Beweging
3. Mentale gezondheid

Als er een patiënt binnenkomt met of zonder klachten nemen de artsen een onderzoek af naar deze punten door een gesprek met de patiënt. Op basis van deze informatie geven de artsen een advies om je leefstijl thuis te verbeteren. In de kliniek is fysiotherapie, yoga en meditatie aanwezig. Ook hier worden adviezen aangeboden door de artsen. Zelf hebben we een lesje meditatie gedaan. Ik kan je vertellen dat ik na die les niet meer de kleine stuiterbal was. De manier van genezen sprak mij erg aan en ik zou hier later ook wel meer onderzoek naar willen doen. 

Na de lunch hebben we ons vast voorbereid op ons bezoek aan scholen om een voorlichting te geven over tandenpoetsen en handen wassen. Dit was heel kort en duidelijk. Na deze bijeenkomst gingen we ons voorbereiden op de trap van 1800 treden. 

De trap gingen omhoog door bos en eindigde bij een tempel. Natuurlijk wilden de jongens een wedstrijdje houden. Het oude record stond op 27 minuten (een jongen). We gingen allemaal tegelijk van start. Sommige niet zo slimme jongens begonnen al gelijk te rennen. Uiteindelijk zijn die alsnog in de top 5 geëindigd. Ik liep gewoon een constant tempo met mijn kamergenoot Queenie. Na 10 minuten begon ze al langzamer te lopen, maar ik had nog energie genoeg dus hield het oude tempo aan. Ik begon langzaam uit te lopen op de de groep. Er waren 5 jongens voor mij die rennend begonnen waren. Na 10 minuten was ik de groep voor en achter mij kwijt. Soms zag ik wat jongen op de trappen boven mij lopen, maar te ver weg om bij te halen. De rest van de trappen heb ik alleen doorgelopen. Toen ik als eerste meisje boven kwam, stonden er al 5 jongens te klappen. De snelste had het in 25 minuten gedaan. Nou ik ben al trots op mijn 31 minuten. Er zaten namelijk nog wat rechte stukken tussen de trappen wat voor extra afstand zorgde. Het uitzicht bij de tempel was geweldig. Na wat uitrusten, foto's maken en het opwachten en aanmoedigen van degene achter ons zijn we weer naar beneden gegaan. Dit heb ik rustig aangedaan en ook nog wat foto's genomen. 

Na deze grote inspanning hebben we eerst gedoucht en daarna gegeten. Later op de avond hadden we nog een quiz met onze groep. Ik ben er weer achtergekomen dat ik weinig algemene kennis heb 😅. Volgende keer beter (hopelijk). 

Nu weer opladen voor mijn laatste dag in Chitwan morgen!