Aankomst in Kathmandu

Gisteren om 10.30u lokale tijd kwam ik aan op het vliegveld van Kathamndu. Hier kon ik gelijk merken dat Nederland veel meer ontwikkeld is dan Nepal. De gates voor vertrek waren buiten het vliegveld zelf en het was allemaal erg klein. Voordat ik mijn bagage kon halen, moest ik eerst door douane en immigratie. Dit ging allemaal heel vlot. Bij de band aangekomen waar ik mijn koffers kon ophalen, zag ik allemaal mannen met een karretje staan voor hun bagage. Eerst snapte ik niet goed waarom, maar toen alle flatscreen tv's de band opkwamen wel. Behalve allemaal tv's kwamen er ook grote vierkante met dekens verpakte pakketten uit. Geen idee wat daar allemaal inzat. Na een half uur wachten kwamen gelukkig ook mijn koffers over de band aan!

Met mijn koffers ging ik opzoek naar de mensen van het hotel die mij zouden ophalen. Er stond al een man te zwaaien met het bordje HOTEL PRINCE naar mij. Dat maakte het vinden van mijn vervoer wel lekker makkelijk. Ik liep naar de man toe en ondertussen kwam er ook een andere man naar mij toe en wilde mijn koffers aanpakken, maar ik zei NO en pakte ze terug (ik dacht dat hij er niet bij hoorde en iemand was die geld wilde hebben. De man zei dat hij bij Project Abroad hoorde. Goeie eerste indruk dacht ik 😅. Eenmaal ingeladen zei de man dat we nog moesten wachten op een andere vrijwilliger die met dezelfde vlucht was gekomen. Iedereen dacht dat ze wel snel erachter aan zou komen. Na een half uur kwam er een Britse jongen naar ons lopen en zei dat hij ook met ons mee moest. De 3 mensen die daar stonden van Projects Abroad wisten allemaal niet van zijn komst af 😂. Er brak wat paniek uit bij de Britse jongen. Uiteindelijk is hij met ons meegegaan en veilig afgeleverd bij zijn verblijf. Het meisje van mijn vlucht was er na een uur wachten nog niet dus besloten de stafleden een andere auto te laten komen van het hotel en ons vast af te leveren bij de verblijven.

We gingen met de auto dwars door Kathamndu. Verkeersregels kennen ze hier absoluut niet. Hier rijden ze kriskras door elkaar en toeteren als iemand te langzaam gaat, want 80 km/u door de smalle straten is heel normaal. Overal liepen mensen, overal fietsten mensen en overal reden motors. Als je ooit een fragment uit een film heb gezien waar je auto's door Kathamndu of verglijkbare steden rijden, weet je precieshoe het eruit ziet en hoe het werkt op de wegen. Het voelde net alsof ik in zo'n film zat. Zo mooi om al die kleine winkeltjes langs de weg te zien en de mensen overal. 

In het hotel aangekomen kreeg ik een 2 persoonskamer aangewezen. Pas rond een uur of 22.00 kwam mijn kamergenoot. De kamer is best klein, maar wel mooi. Als eerste heb ik een douchebak genomen, want ik had al 20 uur reizen achter de rug zonder te douchen. Vervolgens heb ik mijn spulletjes wat opgeruimd en opmorde gemaakt. Het was ondertussen 14.00u ongeveer. Ik ben vervolgens op bed gaan liggen om wat te rusten en Netflix te kijken en viel natuurlijk inslaap. Afgelopen nacht had ik namelijk erg weinig geslapen doordat ik midden in de nacht de overstap had. Tegen etenstijd ging ik naar de lobby en ontmoette ik 2 andere meiden die maandag ook beginnen met het Geneeskunde project. Met hen heb ik gegeten en nog wat kaartspellen gedaan.

Op de weg naar mijn kamer liep ik langs een groep Nederlanders die ook bezig waren met een spelletje. Ik zei 'Hi, jullie zijn ook Nederlands!' We raakten aan de praat en ik heb nog een uurtje bij hen gezetten en gezellig meegedaan. Om 10u moeten we op de kamer zijn dus een begeleider kwam naar mij toe en zei dat ik naar mijn kamer moest. (Ik wist namelijk nog niet dat we een tijd hadden).

Ik lag al in mijn bed toen mijn kamergenoot aankwam. We hebben nog wat gepraat, maar niet lang want ik was nog best moe en viel in slaap. 

Het was een relaxte eerste dag met veel nieuwe ontmoetingen.